گاهی از تمام دنیا دلم می گیرد...
گاهی می خواهم سرم را روی بالش بگذارم و بگذارم سیل اشک هایم آن را خیس کند
گاهی حتی بال زدن پروانه،شکوفه های درختان،صدای زیبای آب و....
هیچ کدام نمی توانند یک لبخند را بر لبانم هدیه کنند
می دانید کدام گاه ها را می گویم؟!
گاه هایی که مرگ قدم پیش می گذارد....
ولی چه کارش می شود کرد؟!
به قول سهراب:
زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ
..........
موضوع مطلب :
